ΦΕΡΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
(1935) ΣκηνοθέτηςΟ Κώστας Φέρρης γεννήθηκε στο Κάιρο το 1935. Έλαβε παιδεία προσανατολισμένη σε ορίζοντα διεθνή, αλλά βασισμένη στις ελληνικές ρίζες του. Σπούδασε στην Αμπέτειο Σχολή και στη Δραματική Σχολή του Τάκη Τσάκωνα στο Κάιρο, στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου στην Αθήνα, και συνέχισε τις σπουδές του με stages στη Ναντέρ και στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Το 1957 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Παρένθεση στην παραμονή του στην Ελλάδα ήταν η περίοδος 1967-1972 οπότε και εξορίστηκε στο Παρίσι λόγω της δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Το 1958 εργάστηκε ως Βοηθός Σκηνοθέτη στην ταινία του Νίκου Κούνδουρου Το Ποτάμι. Από τότε οργάνωσε την Ομάδα για τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο στην οποία ανέλαβε ηγετικό ρόλο παρέχοντας τη θεωρητική πλαισίωση. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε περισσότερες από 60 ταινίες μυθοπλασίας. Συνεργάστηκε με σπουδαίες προσωπικότητες όπως, ανάμεσα σε άλλους, τους Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκο Κούνδουρο, Τάκη Κανελλόπουλο, Γρηγόρη Γρηγορίου, Άντριου Μάρτον, Τζέιμς Νίλσον, Ρόμπερτ Άλντριχ, Έντουαρντ Μολινάρο, Ρίτσαρντ Σαραφιάν, Λάζλο Μπένεντεκ, Ρίτσαρντ Γουίλσον, Πιέρ Καστ, Ζαν-Ντανιέλ Πολέ. Εντάχθηκε στην ομάδα έρευνας για το ρεμπέτικο τραγούδι. Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους, Τα ματόκλαδά σου λάμπουν, λογοκρίθηκε ως αντιτουριστική.
Το 1965 σκηνοθέτησε την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους, Μερικές το προτιμούν χακί. Την ταινία Ένας ντελικανής θα αναφέρει αργότερα (2004) στο βιβλίο του ο Γιάννης Φραγκούλης με τίτλο Κώστας Φέρρης, ως «την πρώτη απόπειρα εφαρμογής των ιδεών» της Ομάδας για τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο.
Νωρίτερα, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Παρίσι (1967-1973), συνεργάστηκε στενά με τον Γάλλο σκηνοθέτη (και φίλο του από το 1962) Ζαν Ντανιέλ Πολέ. Μαζί του συμμετέχει ενεργά στο κίνημα του Μάη του 1968. Σε αυτό το χρονικό διάστημα γνωρίζεται επίσης με τους Volker Schloendorf, Werner Hertzog, Barbet Schroeder, Nicholas Ray, Samuel Fuller, Ruy Guerra, Anatole και Pascale Dauman και άλλους. Το σενάριο μιας ταινίας (Le Sang), μία όπερα (L' Opéra des oiseaux) και ένα ροκ-ορατόριο (666 Apocalypse) σφράγισαν την Παρισινή του περίοδο.
Το 1973 επέστρεψε στην Ελλάδα και από τότε ασχολήθηκε ενεργά με τον κινηματογράφο, το θέατρο, τη συγγραφή, τη μουσική, τη δημοσιογραφία κ.ά. Το 1986 γνώρισε την συνθέτρια Θέσια Παναγιώτου με την οποία παραμένουν σύντροφοι στη ζωή και τη δημιουργία.
Έχει εκδώσει το βιβλίο Η αλχημεία του σινεμά, εκδόσεις Παρισιάνου ΑΕ.
-
Εργογραφία
-
Βραβεία
-
Σημαντικές στιγμές και διακρίσεις
-
Αφίσες
-
Σύνδεσμοι
ΠΛΥΤΑ ΜΑΡΙΑ
ΜΑΡΚΕΤΑΚΗ ΤΩΝΙΑ
